Bu nasıl bir anlayış ve taklitçiliktir ki, biz Müslümanlar, baba ve annenin ne olduğunu, anne ve babalarımızın değerini, kıymetini, sevgisini Amerikalılardan mı öğreneceğiz?.. 

 

Amerikalılar Babalar Günü diye bir gün ihdas etmemiş olsalardı bizler babalarımızı hatırlamayacak ve anmayacak mıydık?..

 

Materyalist dünya ülkeleri biz Müslümanlara baba ve anneyi, baba ve anne sevgisini, baba ve annenin kıymetini anlatamaz!.. Bizlerin anne ve baba sevgisi hususunda materyalist dünya ülkelerinden öğreneceğimiz bir şey yoktur!

 

Babanın, hatta sadece babanın değil babayla birlikte annenin ne olduğunu, onlara nasıl hizmet edilmesi ve onların nasıl sevilmesi gerektiğini biz Müslümanlara Yüce Rabbimiz yol göstermiş, Sevgili Peygamberimiz tavsiyelerde bulunmuştur.

 

Biz Müslümanlar, materyalist dünya âlemi gibi senede sadece bir gün değil senenin her günü ve her halde onlara iyi davranmakla ve hususen ihtiyarlık çağına ulaştığında “sakın onlara “öf!” bile deme; onları azarlama; onlara tatlı ve güzel söz söyle.” İlahî ikazla emrolunmuşuzdur!

 

Kaldı ki hatırlamak için unutmak gerekir!.. Oysa biz Müslümanlar onları hiç unutmuyoruz ki; zaten her gün 5 vakit namazda dua ederek onları yâd ediyoruz.

***

“Sen onların dinlerine uymadıkça Yahudiler de Hristiyanlar da senden asla memnun kalmayacaklardır. De ki: "Asıl doğru yol ancak Allah’ın yoludur." Eğer sana gelen ilimden sonra onların arzularına uyarsan, bilesin ki artık Allah sana ne dost ne de yardımcı olacaktır.” (Bakara, 120) 

 

“De ki: … âyetlerimizi yalan sayanların ve âhiret gününe inanmayanların arzularına uyma. Onlar rablerine başkalarını eş tutuyorlar.” (En’am, 150)

 

“…Deki, Benim işim bana, sizin işiniz de size aittir. Siz, benim yaptığımdan uzaksınız, ben de sizin yaptıklarınızdan uzağım”.  (Yunus suresi,41)

***

Senede sadece bir gün kutlanılması âdet haline gelen sözde babalar/anneler günü; belki her gün beraber oldukları halde saygı ve sevgide cimrilik yaptıkları, çoğu defa kalplerini kırdıkları anne ve babalarına karşı hayırsız evlatların(!) senede bir gün gönül alma ve özür dileme günleri olabilir!..

 

Evlatların anne ve babalarla imtihanı!..

İmtihan dünyasında, anne ve babalar evlatlar için bir imtihan vesilesidir.

Anne ve babası vefat etmiş olanlar için artık yapılabilecek pek bir şey yoktur… Onlar ya imtihanı başarıyla verdiler, ya da fırsatı kaçırdılar. Lakin yaşayan anne ve babalar; evlatlar için hala güzel bir fırsattır.

 

Ne mutlu anne ve babalarını senede bir gün değil her gün ve her halde hatırlayan, hizmette, sevgi ve saygıda kusur etmeyen evlatlara!..

 

Ne mutlu ihtiyar anne ve babalarına bırakınız azarlamayı “öf” bile demeyen, onlara daima tatlı ve güzel sözle hitap eden evlatlara!..

 

Ne yazık anne ve babalarının gönüllerini söz ve fiilleriyle kırdıkları halde bunun farkında olmayan evlatlara!..

 

Ne yazık anne ve babaların hayır dualarını almaktan mahrum evlatlara!

***

Evlât!..

Hayırsız evlât!..

Ana-baba öldükten sonra mezarına gelsen ne olur gelmesen ne olur!..

Sağlığında, hele yaşlandığında, onların hizmetinde olmayan evlât; olsa ne olur olmasa ne olur!

***

Doğuran, besleyen, yetiştiren, evlendiren ve ev yuva kuran ana-babaya faydası olmayan evlâdın başkalarına faydalı olması mümkün olabilir mi? 

***

Yâ Rabbî! Evlatlarından ayrılıp Sana kavuşan rahmet ve mağfiretine muhtaç sevgili anne ve babalarımızın günahlarını af eyle, onlara rahmet ve mağfiret eyle…

 

Yâ Rabbî! Hayatta olan sevgili anne ve babalarımıza sıhhat ve afiyet içinde hayırlı uzun ömürler nasip eyle… Evlatlarına da onların rızasını kazanacak, gönüllerini kırmayacak hizmetler yapmayı nasip eyle!

 

"Ey rabbim! Gerek bana gerekse anne babama verdiğin nimete şükretmeye ve hoşnut olacağın iyi işler yapmaya beni muvaffak kıl. Rahmetinle beni iyi kullarının arasına kat!" (Neml, 19)

 

Vesselam…

Ahmed Çıtlakoğlu

16 Haziran 2020 Salı / 24 Şevval 1441