Muhammet MARAP
SEVDAMI HAYKIRAMADIM DAĞLARA
Eğitim camiası yasları oynuyor.
Yüzler asılmış.
Tedirgin bir bekleyiş var.
Sanki patlak verecek bir olay öncesi sessizlik.
Eller tetiğe uzanmak üzere gibi.
Merhabalar, selamlar, tebessümler ertelenmiş.
Sanki bir tarafta hesap soranlar, diğer tarafta hesap verenler.
Yargıç olmadan dünü yargılayanlar bir tarafta, savcı olmadan bugünü savunanlar öbür tarafta.
Bilinmeyen bir el, herkesin ağzına limon sıkmış sanki.
Yönetenler tedirgin.
Yönetilenler kırgın/kızgın.
Müdürler telaşlı.
Müdür olacaklar stresli.
Müdür olamayacaklar sistemin yargıcı olmuş.
Yeni atanan öğretmenler şaşkın.
Atanamayan 400 bin öğretmen adayı oyuncağı çalınmış cocuk gibi, gözleri nemli.
Hiçbir şeyi tınlamayan “gizli eylemci” bir eğitimci gurubu.
Çocuğunun 12 sınavı başarması için dersanelerde pazarlık eden veliler.
Dershanesinin kapanma ihtimalini düşünen dershane sahipleri.
Müdürü değişecek okulların paydaşları ellerini ağızlarına kapatmış sürprizleri bekliyor.
Her sene olduğu gibi değişen birşeylerin sırrını çözmeye çalışan milyonlarca öğrenci.
Yayınevleri “Yeni eğitim sistemine göre güncellendi” etiketli kitapları yetiştirmek telaşında.
Özgür kıyafete geçilip geçilmeyeceğini öğrenememiş konfeksiyoncular formaları satma yarışında.
Taşımalı eğitimle “göçebe öğrenci” haline gelmiş çocukların aileleri servis telaşında.
Okullar mercimek kokuyor.
Öğretmenler yemek dağıtıyor.
Okulların yemek salonlarında yerlere yağ birikmeye başladı. Hizmetli yok.
“Toplum Yararına Destek Pojesi” kapsamında 800 liraya emekleri sömürülecekler görev alabilmek için “araya adam sokma” telaşında.
Peki kim mutlu?
Ben de bilmiyorum.
“Dış güçler”, “siyonistler”, “masonlar” veya “muhalifler” desem, gülüşeceğiz.
Yok be birader!
Söylemek istemezdim ama, “bu fabrikadan icat çıkmaz”
Sirke suratlarla şerbet pazarlanmaz. Gülmeyi unutanlar, mutluluk aşılayamaz.
Bu yazının bir cümlesine bir kişi itiraz etmez. Ne acıdır ki; şu anda herkesin elinde bir etiket nereme yapıştıracağını düşünüyordur.
Benim de kaderim bu; “sussan olmuyor, konuşsan olmaz.”
Sevdamı haykıramadım dağlara.
Beni de idare edin işte...
Yüzler asılmış.
Tedirgin bir bekleyiş var.
Sanki patlak verecek bir olay öncesi sessizlik.
Eller tetiğe uzanmak üzere gibi.
Merhabalar, selamlar, tebessümler ertelenmiş.
Sanki bir tarafta hesap soranlar, diğer tarafta hesap verenler.
Yargıç olmadan dünü yargılayanlar bir tarafta, savcı olmadan bugünü savunanlar öbür tarafta.
Bilinmeyen bir el, herkesin ağzına limon sıkmış sanki.
Yönetenler tedirgin.
Yönetilenler kırgın/kızgın.
Müdürler telaşlı.
Müdür olacaklar stresli.
Müdür olamayacaklar sistemin yargıcı olmuş.
Yeni atanan öğretmenler şaşkın.
Atanamayan 400 bin öğretmen adayı oyuncağı çalınmış cocuk gibi, gözleri nemli.
Hiçbir şeyi tınlamayan “gizli eylemci” bir eğitimci gurubu.
Çocuğunun 12 sınavı başarması için dersanelerde pazarlık eden veliler.
Dershanesinin kapanma ihtimalini düşünen dershane sahipleri.
Müdürü değişecek okulların paydaşları ellerini ağızlarına kapatmış sürprizleri bekliyor.
Her sene olduğu gibi değişen birşeylerin sırrını çözmeye çalışan milyonlarca öğrenci.
Yayınevleri “Yeni eğitim sistemine göre güncellendi” etiketli kitapları yetiştirmek telaşında.
Özgür kıyafete geçilip geçilmeyeceğini öğrenememiş konfeksiyoncular formaları satma yarışında.
Taşımalı eğitimle “göçebe öğrenci” haline gelmiş çocukların aileleri servis telaşında.
Okullar mercimek kokuyor.
Öğretmenler yemek dağıtıyor.
Okulların yemek salonlarında yerlere yağ birikmeye başladı. Hizmetli yok.
“Toplum Yararına Destek Pojesi” kapsamında 800 liraya emekleri sömürülecekler görev alabilmek için “araya adam sokma” telaşında.
Peki kim mutlu?
Ben de bilmiyorum.
“Dış güçler”, “siyonistler”, “masonlar” veya “muhalifler” desem, gülüşeceğiz.
Yok be birader!
Söylemek istemezdim ama, “bu fabrikadan icat çıkmaz”
Sirke suratlarla şerbet pazarlanmaz. Gülmeyi unutanlar, mutluluk aşılayamaz.
Bu yazının bir cümlesine bir kişi itiraz etmez. Ne acıdır ki; şu anda herkesin elinde bir etiket nereme yapıştıracağını düşünüyordur.
Benim de kaderim bu; “sussan olmuyor, konuşsan olmaz.”
Sevdamı haykıramadım dağlara.
Beni de idare edin işte...
